علم و دموکراسی
مهدی نسرین –
استادیار موسسه حکمت و فلسفه ایران
چهارشنبه 14
نوامبر، چهارشنبه 21 نوامبر و چهارشنبه 28 نوامبر 2012 – ساعت 7بعد از ظهر
کتابفروشی و
گالری مکیک www.mekic.ca
4438 Rue de la Roche, Montreal – Tel: 514-373-577
ورودیه: ده دلار
برای هر جلسه
مطابق شرح استاندارد، از قرن شانزدهم میلادی به بعد و متأثر از آرای
فرانسیس بیکن، به علم جدید به عنوان یک خیر همگانی نگاه می شده است که یکی از
ارکان اساسی پیشرفت و رفاه در جوامع جدید است. به این ترتیب سیاست گذاری خاصی برای
آن چه دانشمندان انجام می دادند متصور نبوده است و با جاافتادن ایده های بیکن در
جوامع اروپایی دانشمندان می توانستند به راحتی دنبال کنجکاوی های خود بروند. این وضعیت
دلچسب برای دانشمندان تا قرن بیستم بیشتر
دوام نیاورد. با پیچیده شدن ممسائل علمی دانشمندان هر روز بیشتر برای انجام تحقیقات
علمی به بودجه های کلان دولتی وابسته می شوند و در نتیجه سیاست گذاری درباره پژوهش
علمی روز به روز بیشتر ماهیت گزینشی پیدا می کند که در آن باید از بین مسائل بی
شمار تعداد محدودی انتهاب شوند. سوالی که در قرن بیست و یکم برای ما مطرح است این
است که در جوامع دموکراتیک تصمیم گیری درباره علم چگونه باید صورت پذیرد؟ آیا این
تصمیم گیری اساساً و صرفاً باید به دانشمندان واگذار شود یا آحاد جامعه باید در
انتخاب مسیرهای پژوهش دخالت کنند؟ از سوی این سوال هم چنان باقی است که علم جدید چه
نقشی در استوار کردن پایه های دموکراتیک یک جامعه می تواند ایفا کند؟
هدف این دوره سه جلسه ای بررسی سیاست گذاری علمی در یک بستر تاریخی در
جوامع غربی است و مطالب زیر به ترتیب در این جلسلت ارائه می شوند.
جلسه اول: مسئله سیاست گذاری علمی در جوامع دموکراتیک: مشکل نزدیک
بینی دانشمندان
جلسه دوم: فرانسیس بیکن، انجمن سلطنتی علوم در انگلستان و علم به
مثابه خیر عمومی تا پیش از جنگ های جهانی
جلسه سوم: ریشه های اقتصادی و
اجتماعی نظریه های علمی با تأکید بر مدل مارکسیستی بوریس هسن از مکانیک نیوتن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر